In tegenstelling tot andere mensen heb ik mij nooit uitgedaagd gevoeld om te presteren op school of in mijn werk omdat mijn vader of moeder dat van mij verwachtten. Een intrinsieke motivatie heb ik ook niet gehad. Lang leve de vrijheid en lol. Dat is leuk voor zolang het goed gaat maar soms loop ik tegen dit gedrag aan. Onderstaand verhaal van de Mexicaan die vanuit een slaperig Mexicaans vissersdorpje een succesvol bedrijf kan opstarten helpt ook niet om mijn gedrag te veranderen.
Waarschijnlijk ligt de waarheid zoals bij zoveel onderwerpen in het midden. De één zal wat meer waarde aan het verhaal moeten hechten en ik wat minder…… of niet.
Een Amerikaanse zakenman stond op de pier van een klein kustplaatsje in Mexico, toen een kleine boot met een eenzame Mexicaanse visser aanmeerde. In de boot lagen verscheidene grote vissen. De Amerikaan complimenteerde de Mexicaan met de kwaliteit van zijn vissen en vroeg hoe lang het duurde om ze te vangen. De visser antwoordde: “een tijdje.”
De Amerikaan vroeg: “Als het maar een tijdje duurde om deze heerlijke vis te vangen, waarom ben je dan niet langer gebleven om meer vis te vangen?” De visser legde uit dat deze vangst genoeg was om zijn gezin te voeden. De Amerikaan vroeg: “Maar wat doe je dan met de rest van je tijd?”
De visser antwoordde: “Ik slaap uit, vis wat, speel met mijn kinderen, neem een siësta met mijn vrouw. En ik wandel iedere avond naar het dorp, waar ik wijn drink en gitaar speel met mijn amigo’s. Ik heb een vol en druk leven, señor.”
De Amerikaanse spotte: “Ik heb een Harvard MBA en kan je helpen. Je moet meer tijd besteden aan visserij en met de opbrengst een grotere boot kopen. Met de opbrengst van de grotere boot kun je meerdere boten kopen. Uiteindelijk heb je dan een vloot vissersboten. In plaats van het verkopen van je vangst via een tussenpersoon zou je direct kunnen verkopen aan de visverwerker. En uiteindelijk open je je eigen visconservenfabriek. Je hebt dan de controle over het product, de verwerking en de distributie. Hierdoor kun je dit kleine vissersdorp achterlaten en kunnen verhuizen naar Mexico City, daarna LA, en uiteindelijk New York City, waarvandaan je je groeiende onderneming kunt leiden. “De visser vroeg:” Maar señor, hoe lang zal dit allemaal duren? ‘
De Amerikaan antwoordde, “Vijftien tot twintig jaar.” “Maar wat dan, señor?” Vroeg de Mexicaan. De Amerikaan kreeg een glimlach op zijn gezicht en zei: “Dat is het beste deel. Als de tijd rijp is, zou je een beursgang aankondigen, verkoop je de aandelen van het bedrijf aan het publiek en word je heel rijk. Je zou miljoenen gaan verdienen. “Miljoenen, señor? En wat dan? Vroeg de Mexicaan.”
Waarop de Amerikaan vervolgde: “En wat dan?? Dan zou je met pensioen kunnen gaan. Verhuizen naar een klein vissersdorp waar je kan uitslapen, een beetje vissen, spelen met je kinderen, een siësta nemen met je vrouw. En ‘s avonds kunnen wandelen naar dorp, waar je wijn kunt drinken en gitaar kunt spelen met je amigo’s.”
(vertaling van The Mexican Fisherman by Heinrich Theodor Böll)
dropinnow 